NATAPOS KAHAPON ANG meeting ng Writers Bloc, Inc. mga bandang alas-singko ng hapon at binasa ng mga kasama at kaibigan kong mandudula ang aking bagong dula na ipapasa ko bilang entry sa 2013 Virgin Labfest sa Cultural Center of the Philippines ngayong Hulyo. Hindi na ako kuwalipikado para sa one-act play sa nasabing festival (lahat ng may apat o higit pang dula na naipalabas sa taunang Labfest ay hindi na maaari pang makasali sa one-act play category) kaya ang bago kong dula ay isang ganap ang haba (full length play).
Ito rin ang kauna-unahang pagkakataon na nabasa ng ibang tao ang aking bagong akda. Ito rin kasi ang unang dula na naisulat ko mula noong Enero, 2009. Ang huling dula na naisulat ko at naipalabas din sa Virgin Labfest noong taon ding iyon ay ang ikatlo sa aking 'Ranaw Trilogy', Ang So Sanggibo a Ranon na Piyatay o Satiman a Tadman, na natapos kong isulat sa Cebu City.
Ang Mga Maharlika ang pamagat ng aking dula at naging madugo ang pagbasa at ang mga komento ng aking mga kasamang mandudula. Nagpapasalamat naman ako sa oras na inilaan nila sa pagbabasa at sa mga perspektibo na tiyak na makatutulong sa akin sa pag-rebisa ng akda. Matapos ang pulong nagtungo ako sa UP Diliman at naglakad-lakad matapos ang huntahan sa isang kasama. Pilit kong iniisip at tinitimbang ang mga puna na iginawad ng mga kaibigan kong makata sa aking akda.
Ang Mga Maharlika ay tungkol kay Ferdinand Marcos at sa 'kabit' niya noong si Dovie Beams. Sa paglalakad ko (ganito ang ginagawa ko kapag nababagabag ako ng isang damdamin o kaisipan, naglalakad ako nang naglalakad) isang bagay ang naging klaro sa akin na siyang tatahakin ng aking dula: hindi talaga ako papanig kay Marcos at sa samu't saring mito na nililikha ng kanyang pamilya (at niya mismo!) ngunit ambivalent naman ako sa 'Marcos' na kinagisnan ko na mula sa mga kontra niya sa pulitika (si Ninoy Aquino halimbawa), ng mga naging biktima ng Martial Law, ng Kaliwa. Mula sa klarong perspektibong ito sisimulan ko ang rebisyon ng aking dula at doon ko rin huhugutin ang tapang upang ipagtanggol ang aking akda.
"Maraming danger ang dula mo, kapatid," ang puna ng isang kasama ko nang pauwi na kami at inihatid niya ako sa Unibersidad ng Pilipinas. "I like the entertainment and the play itself - but I totally disagree with the play," ang dagdag pa niya. Nagkaroon kami ng maikling huntahan kung bakit. At tulad ng inaasahan, na marami naman sa atin ngayon (at dapat lang!) ayaw niya kay Marcos at hindi siya kumportable marahil sa mga eksena na namimigay ng amerikana niya si Marcos at si Imelda bilang kawawang 'asawa'. Ipinaliwanag ko sa kanya ang intensiyon ko sa dula at nagdagdag pa na "hindi ba't ganyan naman talaga dapat ang mga dula - lagi kang ilalagay sa bingit ng kapahamakan na matisod ka at mahulog sa bangin ng pagdududa laban sa mga paniniwala at realidad na mahigpit mong mga pinanghahawakang?" Hindi, hindi pa rin talaga makukubinse ang aking kasama dahil hindi niya talaga gusto si Marcos (at dapat lang!). Ngunit ang usapan namin dagdag pa sa mga komento ng mga kasamang mandudula sa Writers Blog ay isang imbitasyon din sa akin tingnan ko ang 'form' ng dula. Marami pa rin akong dapat na matutunan sa pagsusulat ng dula at marapat lamang na matutunan ko rin ang iba't ibang estratehiya ng pagkukuwento sa entablado.
Umaasa na lamang ako ngayon na matatanggap ang aking dula na humihikayat ng bagong pagtanaw kay Marcos bilang isang pasista at korap na pangulo ng Pilipinas at sa kanyang rehimen sa Virgin Labfest 2013 kahit iisang slot lamang ang nakalaan para sa full length play sa nasabing festival.
No comments:
Post a Comment