I. Pananampalataya
May mga nilad pa sa
umaga ng Lunes sa
ragasa ng buhay
sa matanda nang
Ilog Pasig.
Dito, sa aking siyudad
ikaw ang palaging kalahati ng
espasyo sa
rubdob at
sidhi ng pagsintang
ayaw pasakop. Malamig nga ang tubig sa
Jordan paglublob ng
‘Īsa, propeta at pantas?
Labis ang pang-uri ng salimuot.
Ikaw, ikaw ang tiyak na pandiwa ng naglalaho, naliligaw.
II. Lilo-an
“Motion is a continual relinquishing
of one place and acquiring another.”
– Thomas Hobbes
Ang hindi mo alam
nahadlok din ako sa karahasan,
kadtong uri ng dahas
na walang isang kupita ng dugo na itatambal
sa dambana ng katapangan,
walang pira-pirasong laman
na ikukuwintas sa nagwaging
mandirigma ng digmaan.
Nakabalumbon ang takot
na ito sa gilid ng aking lawas.
Ikaw, ang alat:
ako, ang tabang.
Ang pagsasama nato ang misteryo
ng pagdating sa daigdig
ng lahat ng uri ng paggalaw.
Makapal ang lamig sa kama
na dalampasigan na pilit
na tumatakas sa ating dalawa.
Bakit hindi kayang banggain
ng lakas ang isa pang lakas?
Bakit bilog ang sinapupunan
ng walang katapusang pagbuntal,
paghalik, pagbayo sa kanya-kanyang
lawas sa ating mga pananatili,
sa mga titigan?
Pagod na ako
at unti-unti nang nalalagas
ang mga dahon ng anahaw
sa Jubay. Respeto—
maitatabi mo ba ito sa kama
sa gabing nag-iisa ka
at dalawin ng libog?
Sana kaya
natin na sabay na sapuin
ng ating mga palad
at isubo
ang parola
na itinindig
sa gitna
ng nagsanga-sangang kalsada.
III. Biyahe
Alam mo ba
kung ano ang
ibig sabihin
ng pagkakaiba
ng hinahanap
sa nawawala?
Ganito: hindi
ang bapor
ang naghahatid
sa malagkit na tingin
ng Mandaue sa lantad
at makinis na balikat
ng Lapu-Lapu.
Walang puno ng mangga
sa Maxilom na nagpapaasim
ng sikmura ng mga bayot
at pokpok na umuuwing
ligalig sa ligaya sa madaling-
araw. Mabuti pa ang San Remegio
may Bantayan. Hindi naman ako
ang Busay at ikaw
ang Mactan at sa pagitan natin
ang karagatan
at ang ingay ng kabihasnan?
At hindi mo rin
naiintindihan o
hindi mo naririnig
o ayaw mo lamang
akong pakinggan sa lahat
ng paliwanag ko tungkol
sa masalimuot
na introduksiyon sa nobela
ng aking pag-ibig:
Bakit walang poste ng ilaw
ang lahat ng lansangan
sa Compostela gayong
sa Lilo-an, itinayo nila
sa gitna ng kalsada ang parola?
Lahat daw ng kalsada
sa siyudad na ito,
gaano man nagsanga-
sanga tulad ng mga kable
ng kuryente sa Barrio Luz,
patungo sa iisang lugar:
Mabuti pa ang Colon
nararating ng lahat
ng kalsada mula Bogo
hanggang sa Oslob, mula
sa dako paroon hanggang
sa kanto sa gilid ng bahay
ninyo sa Mabolo.
Mabuti pa ang Bohol
nararating ng bapor.
Mabuti pa ang rosquillos
may kape. Mabuti pa
ang mga puta sa Jones
hindi matitigas ang mga dila
kung babanggitin ang pangalan
ng lugar. Malapit
na akong maging Consolacion
sa dila mo—ngayon
tinanggal mo na ang unang
dalawang pantig sa aking pangalan
tulad sa kung paano nila
pinaiikli ang mga salita sa siyudad
na ito, dahil lahat naman daw ng relasyon,
tulad ng isang haplos sa pisngi,
kasimbilis ng pagbibihis
ng damit. Bukas, ang tanging
malalabi sa akin ay ako.
Dito, sa malapit, sa harap mo
ganoon pa rin
tulad ng isang Tagalog
na naliligaw sa paglalakad sa Cebu,
isang estranghero.
Isang pasahero.
No comments:
Post a Comment